Szanowni Państwo!
Celem koalicji rządzącej w wyborach samorządowych jest powtórzenie sukcesu z 15 października i ponowne ograniczenie władzy PiS-u w Polsce. Mobilizacja wyborców wokół tego hasła w praktyce nie będzie jednak taka łatwa, ponieważ PiS już teraz nie dominuje w samorządach. W dużych i średnich miastach co do zasady rządzą przecież politycy związani z Koalicją Obywatelską albo wywodzący się z niezależnych komitetów lokalnych. To otworzyło drogę dla nowej narracji, którą przyjęli zarówno Donald Tusk, jak i Lewica: w tych wyborach można głosować zgodnie ze swoimi poglądami, a nie taktycznie, ponieważ PiS przestało być zagrożeniem.
W Warszawie mamy wyraźnego faworyta, czyli obecnego prezydenta Rafała Trzaskowskiego, który ma szanse na zwycięstwo w pierwszej turze. Polityk dostał również poparcie Trzeciej Drogi, która ku zaskoczeniu obserwatorów nie wystawiła w Warszawie własnego kandydata. Niestety, prezydent Trzaskowski nie odpowiedział na prośbę o wywiad dla „Kultury Liberalnej”. Jego głównymi kontrkandydatami są Tobiasz Bocheński (PiS), Magdalena Biejat (Lewica) oraz Przemysław Wipler (Konfederacja), którzy walczą albo o wejście do drugiej tury, albo o wzmocnienie siebie i własnych formacji politycznych na przyszłość.
Z ciekawymi wyborami będziemy mieć do czynienia w Krakowie, gdzie po ponad dwudziestu latach urzędowanie kończy prezydent Jacek Majchrowski. W sondażach prowadzi kandydat niezależny Łukasz Gibała, który może liczyć na poparcie partii Razem – cieszy się poparciem ponad 30 procent mieszkańców. Mniej więcej o połowę niższe wyniki notuje Aleksander Miszalski, którego popierają KO i Nowa Lewica. Na trzecim miejscu plasuje się kandydat PiS-u, Łukasz Kmita.
Jednak w całym kraju o udział we władzach samorządowych ubiegają się, jak zawsze, tysiące lokalnych komitetów. Stąd wybory krajowe nie mają prostego przełożenia na głosowanie na władze lokalne. Z punktu widzenia mieszkańców najważniejsze jest to, kto będzie w stanie najlepiej poradzić sobie z problemami na własnym podwórku. W tym kontekście wydaje się ciekawe, że chociaż kandydaci przyjmują wobec poszczególnych postulatów różne stanowiska, to z wyborów na wybory tematy do dyskusji coraz częściej podrzucają ruchy miejskie.
Natomiast z perspektywy ogólnopolskiej z pewnością najciekawszy i najłatwiejszy do przełożenia będzie pojedynek o sejmiki wojewódzkie. Po wyborach w 2018 roku władza w sejmikach była podzielona pół na pół między PiS i PO. Jednak w ostatnich tygodniach Koalicja Obywatelska notowała w sondażach lepsze wyniki, co może oznaczać zmianę układu sił w kilku województwach na jej korzyść. Nic nie jest jednak rozstrzygnięte i najważniejsza będzie rzeczywista mobilizacja głosujących w dniu wyborów.
W nowym numerze „Kultury Liberalnej” piszemy o kampanii samorządowej. Wybory lokalne to już nie tylko walka o odsunięcie PiS-u od władzy, ale też rywalizacja na programy polityczne.
Zapraszamy do lektury!
Redakcja „Kultury Liberalnej”
Szanowni Państwo!
Celem koalicji rządzącej w wyborach samorządowych jest powtórzenie sukcesu z 15 października i ponowne ograniczenie władzy PiS-u w Polsce. Mobilizacja wyborców wokół tego hasła w praktyce nie będzie jednak taka łatwa, ponieważ PiS już teraz nie dominuje w samorządach. W dużych i średnich miastach co do zasady rządzą przecież politycy związani z Koalicją Obywatelską albo wywodzący się z niezależnych komitetów lokalnych. To otworzyło drogę dla nowej narracji, którą przyjęli zarówno Donald Tusk, jak i Lewica: w tych wyborach można głosować zgodnie ze swoimi poglądami, a nie taktycznie, ponieważ PiS przestało być zagrożeniem.
W Warszawie mamy wyraźnego faworyta, czyli obecnego prezydenta Rafała Trzaskowskiego, który ma szanse na zwycięstwo w pierwszej turze. Polityk dostał również poparcie Trzeciej Drogi, która ku zaskoczeniu obserwatorów nie wystawiła w Warszawie własnego kandydata. Niestety, prezydent Trzaskowski nie odpowiedział na prośbę o wywiad dla „Kultury Liberalnej”. Jego głównymi kontrkandydatami są Tobiasz Bocheński (PiS), Magdalena Biejat (Lewica) oraz Przemysław Wipler (Konfederacja), którzy walczą albo o wejście do drugiej tury, albo o wzmocnienie siebie i własnych formacji politycznych na przyszłość.
Z ciekawymi wyborami będziemy mieć do czynienia w Krakowie, gdzie po ponad dwudziestu latach urzędowanie kończy prezydent Jacek Majchrowski. W sondażach prowadzi kandydat niezależny Łukasz Gibała, który może liczyć na poparcie partii Razem – cieszy się poparciem ponad 30 procent mieszkańców. Mniej więcej o połowę niższe wyniki notuje Aleksander Miszalski, którego popierają KO i Nowa Lewica. Na trzecim miejscu plasuje się kandydat PiS-u, Łukasz Kmita.
Jednak w całym kraju o udział we władzach samorządowych ubiegają się, jak zawsze, tysiące lokalnych komitetów. Stąd wybory krajowe nie mają prostego przełożenia na głosowanie na władze lokalne. Z punktu widzenia mieszkańców najważniejsze jest to, kto będzie w stanie najlepiej poradzić sobie z problemami na własnym podwórku. W tym kontekście wydaje się ciekawe, że chociaż kandydaci przyjmują wobec poszczególnych postulatów różne stanowiska, to z wyborów na wybory tematy do dyskusji coraz częściej podrzucają ruchy miejskie.
Natomiast z perspektywy ogólnopolskiej z pewnością najciekawszy i najłatwiejszy do przełożenia będzie pojedynek o sejmiki wojewódzkie. Po wyborach w 2018 roku władza w sejmikach była podzielona pół na pół między PiS i PO. Jednak w ostatnich tygodniach Koalicja Obywatelska notowała w sondażach lepsze wyniki, co może oznaczać zmianę układu sił w kilku województwach na jej korzyść. Nic nie jest jednak rozstrzygnięte i najważniejsza będzie rzeczywista mobilizacja głosujących w dniu wyborów.
W nowym numerze „Kultury Liberalnej” piszemy o kampanii samorządowej. Wybory lokalne to już nie tylko walka o odsunięcie PiS-u od władzy, ale też rywalizacja na programy polityczne.
Zapraszamy do lektury!
Redakcja „Kultury Liberalnej”
Dobrze, gdy liberałowie mają wrażliwość ruchów miejskich
Prezydentura Rafała Trzaskowskiego jest bezobjawowa
Blockbuster jako delirium. Recenzja filmu „Diuna: Część druga” w reżyserii Denisa Villeneuve’a
Druga część „Diuny” przypomina, że audiowizualność może być w filmie wartością samą w sobie. Choć opowieść o niechętnym zbawcy nie jawi się jako wybitna fabuła, jako widowisko okazuje się ona cudownym zawrotem głowy.
Druga część „Diuny” przypomina, że audiowizualność może być w filmie wartością samą w sobie. Choć…
Wyrównywanie rachunków. O książce „Dintojra” Sylwii Chutnik
Najnowsza książka Sylwii Chutnik „Dintojra” to zbiór jedenastu opowiadań, które w większości powstawały w bardzo różnych okresach i były pisane na konkretne okazje czy do konkretnych miejsc, co wyraźnie czuć podczas czytania. Wydawca szukał więc…
Najnowsza książka Sylwii Chutnik „Dintojra” to zbiór jedenastu opowiadań, które w większości powstawały w bardzo…
Wszystko trochę bardziej. Recenzje książek o wysoko wrażliwych dzieciach [KL dzieciom]
Budowanie relacji z wysoko wrażliwym dzieckiem wymaga wiele zrozumienia i empatii ze strony rodziców, rówieśników czy opiekunów. Kluczowe jest zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa i komfortu, by miało odwagę realizować swój potencjał w świecie, który nie…
Budowanie relacji z wysoko wrażliwym dzieckiem wymaga wiele zrozumienia i empatii ze strony rodziców, rówieśników…
„Pasażerka” Wajnberga w Bayerische Staatsoper, czyli Auschwitz w operze
Są lata pięćdziesiąte. Lisa, była SS-manka, płynie do Brazylii wraz z mężem Walterem. Na pokładzie statku spotyka Martę, ocalałą z Auschwitz – tak zaczyna się opera „Pasażerka” Mieczysława Wajnberga oparta na autobiograficznej historii Zofii Posmysz.…
Są lata pięćdziesiąte. Lisa, była SS-manka, płynie do Brazylii wraz z mężem Walterem. Na pokładzie…