„Tragedia” jest dla George’a Steinera wyrazem poczucia, jakie dręczy ludzi Zachodu – i tylko tej jednej cywilizacji, dlatego nie istnieje w żadnej innej – poczucia niedopasowania człowieka do świata, w którym egzystuje, i do siebie samego. Jej śmierć zaczyna się od momentu, w którym dramaturdzy zaczynają pisać dla zupełnie anonimowej publiczności.

„Byłam zbyt amerykańska, aby być Włoszką, ale zbyt włoska, aby być Amerykanką”, mówi o sobie Claudia Durastanti, pisarka, córka dwojga głuchych wiodących życie dekadentów i buntowników. O swojej autobiograficznej prozie „Obca”, życiu pomiędzy różnymi krajami i językami oraz klasowym wyobcowaniu opowiada Sylwii Górze.

„Drzewo krwi” to autofikcyjna opowieść o korzeniach, trudnej genealogii i poszukiwaniu przez osobę autorską przestrzeni niebinarnych. Książka została przetłumaczona na 17 języków i zdobyła najważniejszą nagrodę literacką w Niemczech.

Dziennik umiarkowanie wewnętrzny pisany na bieżąco, acz publikowany z niewielkim opóźnieniem. Dla integracji i przykładu przedstawiany poza mediami społecznościowymi.

Japońska pisarka Mai Mochizuki stworzyła tę powieść zainspirowana wypatrzoną w internecie ilustracją Chihiro Sakurady, przedstawiającą kawiarnię prowadzoną przez kota. „Kawiarnia pod Pełnym Księżycem” to sięgająca po motywy astrologii zachodniej historia, która przypomina, że nigdy nie jest za późno, by podążać za swoją gwiazdą; książka, która wpisuje się w niezwykle ostatnio popularny nurt comfort books, czyli lektur pogodnych, ciepłych, poprawiających humor.